Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Satis est ad hoc responsum. Cur igitur, cum de re conveniat, non malumus usitate loqui? Quod mihi quidem visus est, cum sciret, velle tamen confitentem audire Torquatum. Duo Reges: constructio interrete. Tamen a proposito, inquam, aberramus. Venit ad extremum; Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere?
Falli igitur possumus. Etenim semper illud extra est, quod arte comprehenditur. Si autem id non concedatur, non continuo vita beata tollitur. Nemo igitur esse beatus potest. Bonum incolumis acies: misera caecitas. Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem.
Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem. Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum. Qui si omnes veri erunt, ut Epicuri ratio docet, tum denique poterit aliquid cognosci et percipi. Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Sed vos squalidius, illorum vides quam niteat oratio.
Cur deinde Metrodori liberos commendas? An haec ab eo non dicuntur? Serpere anguiculos, nare anaticulas, evolare merulas, cornibus uti videmus boves, nepas aculeis. Itaque fecimus. Nec vero hoc oratione solum, sed multo magis vita et factis et moribus comprobavit. Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur.
Si enim ad populum me vocas, eum.
Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Istam voluptatem, inquit, Epicurus ignorat? Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem. Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri. Gracchum patrem non beatiorem fuisse quam fillum, cum alter stabilire rem publicam studuerit, alter evertere. Nam quid possumus facere melius?
Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret. Nec tamen ullo modo summum pecudis bonum et hominis idem mihi videri potest. Equidem etiam Epicurum, in physicis quidem, Democriteum puto. Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem. Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas. Tum Torquatus: Prorsus, inquit, assentior; In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt.
Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Cur, nisi quod turpis oratio est? Quodcumque in mentem incideret, et quodcumque tamquam occurreret. Quid enim tanto opus est instrumento in optimis artibus comparandis? At cum de plurimis eadem dicit, tum certe de maximis. Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio. Quid nunc honeste dicit? Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis. Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico.
Duae sunt enim res quoque, ne tu verba solum putes. Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur. Quamquam in hac divisione rem ipsam prorsus probo, elegantiam desidero. Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto. Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus.
